વિદેશિની : પન્ના નાયકનાં કાવ્યો

પન્ના નાયક August 22nd, 2013

 

 એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓની સુષુપ્ત સંવેદનાઓને ઢંઢોળી,

વાચા આપી

ગુજરાતી સ્ત્રીઓને બહેકાવી છે.

એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓને

પગમાં પહેર્યાં છે એ ઝાંઝર નહીં

પણ સદીઓથી પહેરાવેલી બેડીઓ છે

એની પ્રતીતિ કરાવી

એને ફગાવી

ગુજરાતી સ્ત્રીઓને પોતાના પગ પર ઊભા રહેવાની

ઝુંબેશ ઊઠાવતી કરી છે.

એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓને

પુરુષની બુદ્ધિના પાંજરામાં

લાગણીનું પંખી થઇ ટહુક્યા કરવાનું

મંજૂર નથી-નો

છડેચોક અમલ કરવા પડકારી છે.

 

એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓને

પતિને બોલે અને ઇશારે

પ્રેમ નામના કેદખાનામાં

માપસર માપસર જીવવાનો

ઇન્કાર કરતા શીખવાડ્યું છે.

 

એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓને

એમના પતિના અવસાન પછી

મૂરઝાયેલા ફૂલ જેમ

શેષ આયુષ્યવિતાવવાના

આપણા ઉત્કૃષ્ટ રિવાજને

તિરસ્કૃત કરવા સંકોરી છે.

 

એની કવિતાએ

મોટે ભાગે માત્ર છોકરાઓને જ સંસ્કાર અને શિક્ષણ આપતા

અને છોકરીઓની અવગણના કરતા

આપણા હિંદુ સમાજને

દંભી દેખાડી ઉઘાડો પાડ્યો છે.

એની કવિતાએ

સ્ત્રીઓએ

કયો પગ ઉકળતા પાણીમાં મૂકવો

અને કયો પગ બરફના ચોસલા પર મૂકવો

એવા સ્ત્રીસ્વાતંત્ર્યના નિર્ણય કરવા આપેલા બેહુદા અધિકારને

ખુલ્લેઆમ વખોડવા સ્ત્રીઓને પૂરેપૂરી સજ્જ કરી છે.

 

એની કવિતાએ

હિંદુ લગ્નજીવનની કઠોરતા અને વિષમતાને

કોઇ છોછ વિના

નિર્ભિક રીતે રજૂ કરી

બીજી સ્ત્રીઓને બોલવા ઉશ્કેરી છે.

 આવો,

આપણે પુરુષો ભેગા થઇ

એની કવિતાનો બહિષ્કાર કરીએ!

 

        —

• અછાંદસ
• Comments(0)