લઘુ કાવ્યો

November 4th, 2009

૧.

એકમેક સાથે
ફોન પર
અગણિત કલાકો
અલકમલકની વાતો કરતાં કરતાં
આપણે
શીખી ગયાં સહજ જ
એકમેકમાં જીવી જવાનું
એકમેક વિના..

૨.

એક વૃદ્ધ
વાંકો વળીને
ખોબે ખોબે ભરવા મથતો હતો
બપોરે ઢોળાયેલો
સોનેરી તડકો..

૩.

તારા નક્ષત્રો ને ચંદ્રમા
ઝરણાં પુષ્પો ને પતંગિયાં-
પૃથ્વીનાં આ સૌ તત્ત્વો
મને ય સ્પર્શે છે તારી જેમ જ.
એને વિશે હું કેટલુંય કહી શકું
પણ
તું
મને બોલવા દે તો ને!

6 Responses to “લઘુ કાવ્યો”

  1. Chiragon 05 Nov 2009 at 8:07 pm

    બહુ જ સરસ કાવ્યો છે! પહેલામાં જે સહજતા અને છેલ્લે જે મર્મસ્પર્શી ‘પન્ચ્’ છે તે બહુ જોરદાર છે.

  2. kanchankumari parmaron 06 Nov 2009 at 8:55 am

    દુર હોવા છતાય સ્પર્શિ રહિ છે સુવાસ તારા સબ્દો નિ……..

  3. kanchankumari parmaron 06 Nov 2009 at 9:02 am

    આવકારવા ઉશા ને સંધ્યા આવુ છુ; કહિ ને ઢળિ ગૈ……..

  4. kanchankumari parmaron 14 Nov 2009 at 8:31 am

    તારિ હા મા હા ને તારિ ના મા ના….તારા પ્રેમ મા હું મારુ બધુ જ ખોઈ ચુકિ છુ……

  5. Pinkion 20 Nov 2009 at 1:21 pm

    એકમેકમાં જીવી જવાનું
    એકમેક વિના.

    ક્યા બાત હૈ… !!!

  6. Faruque Ghanchi (Babul)on 22 Nov 2009 at 5:36 pm

    બહુ સુંદર… વાત વાતમાં શું શું શીખી જવાતું હોય છે? પણ એને વર્ણવું ક્યાં સહેલું હતું?…… આ કડીઓ ખૂબ ગમી.

    આપણે
    શીખી ગયાં સહજ જ
    એકમેકમાં જીવી જવાનું
    એકમેક વિના.

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply