આવનજાવન
પન્ના નાયક January 1st, 2010
જ્યારે જ્યારે
એ અહીથી જાય છે
ત્યારે ત્યારે
કશુંક ને કશુંક મૂકતો જાય છે.
આ અહી રહી ગયું એનું
સૂર્યના કિરણ જેવું સ્મિત.
આ અહી રહી ગયું એનું
અરધુંપરધું ગાયેલું ગીત.
આ અહી રહી ગયો એનો જ
એના જ જેવો
રૂપાળા વાદળ જેવો રૂમાલ.
ક્યાંક રહી ગઇ છે
એની આંગળીઓની મુદ્રા
તો ક્યાંક રહી ગયાં છે
દેખાય નહી
એવાં એનાં ચુંબન.
વહેતા પવનની જેમ
એની આવનજાવન થયા કરે છે.
એ અહી આવે છે ખરો પણ ઠરવા માટે નહી-
પાછો જવા માટે… !
—
- અછાંદસ
- Comments(4)
“એ અહી આવે છે ખરો પણ ઠરવા માટે નહી-” એ વસવસાને બદલે “જાવન” પછી “આવન” હોય છે એનો આનંદ માણવા માટે પવન વહેતો રહે એ જ સારું નહીં?
કોઇ આવે તેના કરતા પ્ર તિક્શા મા આન્ંદ વધારે હોય છે…….
અખિલની આવન જાવન અને માનવ સહજ વિસ્મય….
આવન જાવન ઍ તો સંસાર નો નિયમ છે.. તમે ઍને ખુબ જ સુંદર રિતે લખ્યો છે….