વિદેશિની : પન્ના નાયકનાં કાવ્યો

પન્ના નાયક December 21st, 2011

તેં આગ્રહ કર્યો

એટલે

હું

તારે ત્યાં આવી.

 

જે નાનકડા ઘરમાં

આપણે પ્રેમ કર્યો હતો

એને તોડી પાડીને

તેં બંધાવ્યું હતું

આલિશાન મોર્ડન મકાન.

 

પ્રવેશદ્વારમાં મૂકી હતી

વિઘ્નહર્તા ગણેશની

છ ફૂટ ઊંચી મૂર્તિ.

દાખલ થતાં નજર અચૂક પડે

રાચરચીલાના અશ્લીલ પ્રદર્શન પર.

વળી બધી જ બધી દીવાલો પર

મેળવેલી સ્વપ્નસિદ્ધિ પ્રસિદ્ધિની ચાડી ખાતા

ફ્રેમ કરેલા

સર્ટીફિકેટો, છાપાંનાં કટિંગો

અને

અગ્રગણ્ય વ્યક્તિઓ સાથે

વિજેતા-સ્મિત સહિત

હાથ મિલાવતા

અસંખ્ય ફોટોગ્રાફ્સ્.

દાદર પર

સુસજ્જ દીકરા દીકરી પૌત્ર પૌત્રી

અને

સુખની મલાઇ જેના

ગાલો પર છલકાય છે

એવી ગોળમટોળ અને હૃષ્ટપુષ્ટ પત્ની સાથેની

ગોઠવેલી

સુખી સંસારની તસ્વીરો.

 

 

ક્યાંય ના દેખાયો

તું કહ્યા કરે છે

એવો

સુસ્ત કે અશક્ત કે અસ્વસ્થ કે અસહ્ય સંસાર.

અરે હા,

મકાનમાં ફરતાં

પગ અટક્યાતા

ઠેકઠેકાણે ગોઠવેલાં

પ્લાસ્ટિકનાં ફૂલછોડ પાસે.

 

આવી હતી

એવા જ

ભારે પગલે

મકાનમાંથી બહાર નીકળી

ત્યારે

તેં મને

એક જ સવાલ પૂછયોઃ

કેમ કશું લીધું નહીં?

મેં

આંખથી જ સામો સવાલ પૂછયો

કે

તને અહીં સોંપી દીધા પછી

મારે લેવાનું પણ શું હોય?

 

—

 

 

 

 

• અછાંદસ
• Comments(1)