સપનાં
પન્ના નાયક July 20th, 2010
સેલ સેલ સેલ
સપનાંનું!
સૌ કોઈને
ભાવભીનું નિમંત્રણ..
આવો અને લૂંટો
અપૂર્વ સેલ.
મહામૂલાં, જતનથી સેવેલાં
પણ હવે મને ના ખપનાં
એટલે
ઘટાડેલે ભાવે
વળતર સાથે
વેચી નાંખવાનાં છે
મારાં સપનાં..!
પન્ના નાયક July 20th, 2010
સેલ સેલ સેલ
સપનાંનું!
સૌ કોઈને
ભાવભીનું નિમંત્રણ..
આવો અને લૂંટો
અપૂર્વ સેલ.
મહામૂલાં, જતનથી સેવેલાં
પણ હવે મને ના ખપનાં
એટલે
ઘટાડેલે ભાવે
વળતર સાથે
વેચી નાંખવાનાં છે
મારાં સપનાં..!
પન્ના નાયક July 20th, 2010
પવનને ઝોકે વળી જતું
તરણું નથી હું
કે
તડકાની છેડતી સહેતું
નથી હું છોડવું.
પગ તળેથી હચમચેલી
ધરાને ધરી રાખતું
વૃક્ષ છું હું વૃક્ષ.
સૂરજ સામે ટક્ક્રર ઝીલી
ફરી શાખા ઊગાડીશ
અને
જીવી જઈશ હું.
છેદાયેલું પણ
વૃક્ષ છું હું વૃક્ષ.
તેં છેદ્યું હતું
તે જ વૃક્ષ..
—
પન્ના નાયક June 15th, 2010
પ્રભાત-પહોરે
પટ ઉપરથી જ્યારે જ્યારે
વહી જતી હું હોઉં ત્યારે ત્યારે
વહી આવતી
મલય સમીરની માદક માદક લહર લહરમાં
સતત સતત સંભળાઈ રહે છે
એક મુગ્ધાની જેમ
અંધકારનાં રૂપછલકતાં સાવ કુંવારાં ગીતો ગાતી નદી..
—
પન્ના નાયક May 25th, 2010
બાનો આત્મા
બહુ રાજી થશે
એ ભાવનાથી ઊભરાતી
હુંય
ચંપલ પહેર્યા વિના
ભક્તિનું ભાથું છલકાવતી
ભૂલેશ્વરના
મોટે મંદિરે ઠાકોરજીનાં દર્શને જાઉં છું.
ગાયને ઘાસ નીરતી
ભિખારીઓને દાન દેતી
પગથિયે ભજનો ગાતી
ચોકમાં પુષ્પો પરોવતી
સૌ સ્ત્રીઓ બા જ બા..
સહજ થયેલી
આ અવસ્થાને ખંખેરી
મંદિરના ગર્ભગૃહમાં પ્રવેશું છું
ત્યાં
શ્રીનાથજીને સિંહાસનેથી
મરક મરક હસી
આર્શીવાદ ઢોળતાં બા..!
મારી દ્દષ્ટિનો આ સ્મૃતિભ્રમ તો નહીં હોય?
—
પન્ના નાયક May 18th, 2010
આ કાવ્યની ભીનાશ
જો તમને સ્પર્શે
તો માનજો
કે
લખતાં પહેલાં જ
ફૂલછોડને પાણી પાયું હતું
અને
હાથ ભીનો થયો હતો..
પન્ના નાયક May 18th, 2010
ઊગતા પ્રભાતે
વૃક્ષોમાંથી ચળાઈ આવતો
ધીમો મંત્રોચ્ચાર
એ
પવનની પ્રાર્થના હશે?
—
પન્ના નાયક May 13th, 2010
લ્યો,
વરસાદે
હમણાંજ
રસ્તાઓ ધોઈને ચોખ્ખા કર્યા..
ચાંદનીનાં ચરણ હવે મેલાં નહીં થાય..
—
—
પન્ના નાયક May 8th, 2010
બા,
તમે શાંત થયાં..
ને
એક વૃદ્ધાના સૌંન્દર્યની હલચલ,
આંખોનો મધુર અવાજ,
અને
મીઠા સગપણનો અસ્ખલિત પ્રવાહ-
બધું જાણે
એક જ ઝાટકે
થઈ ગયું સ્થિર..
મારા જન્મ સમયે
કપાયેલી
સંબંધક નાળ
ફરીને..
—
(મધર્સ ડે નિમિત્તે. મારાં બા અવસાન પામ્યાં એ દિવસે અમેરિકામાં ‘મધર્સ ડે’ હતો)
પન્ના નાયક May 6th, 2010
આપણું દુઃખ
એટલે
એક ઓરડો
જેમાં ઓતપ્રોત થઈ
દીવાલોને વળગી વળગી
આપણી જ ફૂટપટ્ટીથી
એને માપ્યા કરતાં આપણે..
ને
સુખ એટલે
એ જ ઓરડાની બહાર
પગ દેતાં
ભુલાઈ ગયેલાં
એનાં બધાં જ measurements
અને
બધાં જ dimensions!
—
પન્ના નાયક April 16th, 2010
પાણી જ જેનું ઘર છે
અને
સતત તરવાની ક્રિયા જ જેને લલાટે લખાયેલી છે
એ માછલી
પાણી
કે
તરવાથી થાકતી હશે ત્યારે
ક્યાં જઈ ઠરતી હશે?
—